συνεκτήκω

Α

καταστρέφω, φθείρω, λειώνω επί πλέον («συνεκτήκειν τὸ σαρκίον», Γαλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκτήκω «λειώνω, διαλύω, καταστρέφω»].